انتخابات نهم ریاست جمهوری و پایگاه‌های اجتماعی در ایران

یکی از مسایل مهم جامعه شناسی سیاسی بررسی رفتار رای دهندگی مردم در انتخابات های مختلف است. برای جامعه شناسان سیاسی، کشوری مانند جمهوری اسلامی ایران که در آن حداقل در هر سال یک انتخابات برگزار شده می تواند مورد مطالعاتی بسیار جالبی باشد اما متاسفانه مطالعات کمی انتخابات در ایران در سه دهه گذشته به ندرت یافت می شود. یکی از فواید مطالعات کمی انتخابات این است که می توان با مطالعه روندهای انتخاباتی گذشته به پیش بینی نتایج انتخابات در آینده پرداخت. در این مقاله با تمرکز بر پایگاه‌های اجتماعی در ایران و مفروض دانستن وجود ارتباط میان پایگاه اجتماعی و رفتار رای‌دادن این سوال اصلی مطرح می‌شود که چگونه شناخت پایگاه‌های اجتماعی در ایران در انتخابات نهم ریاست جمهوری، می‌توانست موجبات پیش‌بینی رفتار رای‌دهندگان را برای نامزدهای انتخابات فراهم سازد؟ فرضیه پژوهش آن است که، شناخت پایگاه‌های اجتماعی که بر مبنای درآمد، شغل و تحصیلات در کشور پراکنده هستند می‌توانست، پیش‌بینی رفتار رای‌دهندگان در انتخابات نهم ریاست جمهوری را برای سیاست مداران و نامزدهای انتخاباتی تسهیل نماید. این مقاله با تصدیق این نکته که متغیرهای گوناگونی در نحوه انتخاب نامزدها در انتخابات تاثیر دارند، بر این نکته تاکید دارد که با توجه به شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور در انتخابات 1384 و فضای حاکم بر جامعه در این انتخابات، شناخت پایگاه‌های اجتماعی در آن برهه زمانی، می‌توانست نیازها و خواست‌های هر یک از پایگاه‌ها را به‌گونه‌ای ملموس‌تر نشان دهد و نامزدها با تمرکز بر این خواست‌ها، به پیروزی در انتخابات دست یابند.